گنجینه کارآفرینی (2)

مجموعه مطالبی را در نشریه آرمان از مهر ماه 1390 تحت عنوان گنجینه کارآفرینی
شروع کرده ام که به مرور تقدیم می گردد.

    

---

با توجه به مطالب گذشته، تعریفی مختصر و مفید از کارآفرینی تقدیم می‏گردد: کارآفرینی عبارت است از: شناسائی و استفادة خلاقانه از فرصت‏ها همراه با مخاطره‏پذیری و پشتکار به منظور ایجاد ارزشی مفید و ثمربخش.

     بنا بر تعریف فوق، ارکان اساسی کارآفرینی عبارتند از:

 1) خلاقیت و نوآوری

 2) فرصت‏ ورزی (به شرحی که بعداً خواهد آمد)

 3) مخاطره‏ پذیری

 4) پشتکار و سخت ‏کوشی

 5) ارزش‏آفرینی (ایجاد کسب و کار جدید/ محصول جدید/ روش جدید/ منابع جدید/ و یا بازار جدید)

کارآفرین کیست؟

      بنا بر تعریف، کارآفرین کسی است که « خلاقانه از فرصت‏ها استفاده می‏کند، مخاطره‌های یک فعالیت اقتصادی را تقبل می‌کند و سازماندهی و اداره آن فعالیت را مجدانه به عهده می‌گیرد». بنابراین:

 ـ کارآفرین، فردی خلاق و نوگراست.

 ـ کارآفرین، در فرآیند ایجاد یک کسبوکار (از مرحلة مطالعة بازار، تهیة طرح، بسیج منابع، استقرار کسب و کار و بهره‌برداری از آن) فعال و درگیر کار است و اقدامات عملی را به عهده می‌گیرد و مخاطرات آن را می‌پذیرد.

 ـ نتیجة زحمات و فعالیت‌های کارآفرین، به محصول و خدمات جدیدی منجر می‌شود.

     یکی از نظریه‌پردازان (ژوزف شومپــیتر) کارآفرین را نیــروی محرکــه اصلی در توسعة اقتصادی می‌داند و بیان می‌دارد که: «نقش کارآفرین، نوآوری است».

     کارآفرین باید ضمن شناخت موقعیت و توان‌مندی خویش، از منابع موجود نیز حداکثر استفاده را بنماید. محیط، تأثیرات محیط و مجموعه قوانین و شرایط، و نیز سیاست‏ها و استراتژی کشور تنها به عنوان عوامل تسریع کنندة کارآفرینی محسوب می‏شوند و نه عامل ایجاد کارآفرینی؛ چرا که حتی در محیط های بسته و زمینه سازی نشده نیز می‌توان کارآفرین بود. در واقع کارآفرین، کسی است که از محدودیت‏ها فراتر می‏رود، شرایط را تغییر می‏دهد و زمینه و فرصت‏های جدیدی ایجاد می کند.

ویژگی‌های کارآفرینان

 ـ فرصت‏ ورزی: کارآفرین کسی است که ارزش فرصت‌های پیرامون خود را درک می‌کند و چیزی را خلق و یا در آن تغییراتی ایجاد می‌نماید. زمانی که همه مردم، محیط اطراف خود را مملو از تناقض، هرج و مرج و نابسامانی می‌بینند این فقط کارآفرین است که می‌تواند قاطعانه نسبت به موقعیت‌های محیط عکس‌العمل مناسب نشان داده و از فرصت‌ها استفاده کند و حتی تهدیدها را به فرصت تبدیل کرده و به نفع خود و جامعه از آن بهره‌برداری نماید. 

ـ نیاز به موفقیت: افراد کارآفرین، مایلند همواره در چالش باشند. این افراد ترجیح می‌دهند تا مسئولیت حل مشکلات، تعیین اهداف و دستیابی به آن ها را از طریق تلاش شخصی به عهده گیرند. افراد توفیق‌طلب، علاقه‌ای ندارند که به فعالیت‌هایی وارد شوند که به توانایی و تلاش آنان بستگی ندارد و به عواملی خارج از کنترل آنها مربوط می‌شود.

ـ برخورداری از مرکز کنترل درونی: کارآفرینان را افرادی با مرکز کنترل درونی توصیف کرده‌اند. افراد دارای کنترل بیرونی معتقدند که وقایع خارجی (که خارج از کنترل آنان است) سرنوشت آنان را تعیین می‌کند ولی کارآفرینان، به خود ایمان دارند و موفقیت یا شکست را به سرنوشت، شانس یا عوامل مشابه نسبت نمی‌دهند و در بیشتر موارد، توانایی‌ و روش‌های خود را مد نظر دارند.

ـ مخاطره‌پذیری: منظور از مخاطره‌پذیری در کارآفرینی، ریسک غیرقابل کنترل و بی‌حساب نیست بلکه منظور؛ ریسک معقول، معتدل و حساب شده می‌باشد.

     کارآفرین لزوماً در پی فعالیتی نیست که مخاطرۀ آن زیاد باشد بلکه مقدار متوسطی از مخاطره را که برای شروع فعالیت اقتصادی «معقول» تلقی می‌شود، می‌پذیرد. در این حد، او حاضر می‌شود پول، امنیت، شهرت و موقعیت خود را به خطر اندازد. کارآفرینان هرگز ماجراجویی نمی‌کنند بلکه در روی آوردن به مخاطره، بسیار حساب شده و با دقت عمل می‌کنند و تمام تلاش خود را به کار می‌بندند تا احتمالات را به نفع خود تغییر دهند.

---

ادامه دارد ...